prawdziwe dążenie do spełnienia

Mam 32 lata, nie jestem sądem żeby sądzić Jaruzelskiego. Jestem kataliczką, tak jak 90% ludzi w tym chorym kraju. Jezus przebacza nawet tym którzy Go ukrzyzowali, ale u nas nieistnieje wybaczenie. Umarłych pogrzebać, a oni pod kościołem bezczeszczą mszę święta, modlić się za żywych i umarłych, a oni przeklinająwybaczać i kochać nawet swoich prześladowców, a dla nich ważny jest tylko ten samoosąd na ziemi. Pochowaliśmy nie tak dawno naszego Papieża, a już każdy z nich ma głeboko w dupie czego On nas uczył. I, żeby nie było, nie jestem zwolenniczką komunizmu, ani tym bardziej Jaruzelskiego, ale hipokryzja katolików w Polsce przyprawia mnie o mdłości.

Starałam się i jakoś nie wyszło. Złożyłam świetny biznesplan na dotacje, tyle że oblali mnie bo  nie mam kwalifikacji!!! To miała być dla mnie szansa, teraz grunt pod nogami mi się pali a ja jestem totalnie bezradna. Pieniądze rodzą pieniądze, ja mam same kredyty ,które rodzą kolejne kredyty.

Czy wspólne dzielenie łóżka obliguje mnie do codziennego współżycia? Czasem jestem zwyczajnie zmęczona, czasem mam jakieś problemy i nie mam ochoty, czasem wolę poczytać książkę. On zawsze ma ochote. Albo ja jestem inna, albo on jest jakiś...bardziej potrzebujący. Wywołuje to niepotrzebne konflikty lub napięcie. Wydaje mi się że kochamy się często, i nie chcę wprowadzać seksu jako rutyny w nasze życie. Z dzieciństwa pamiętam takie powiedzonko "siusiu, paciorek i pa', zaczynam myśleć że przed pa powinnam dodać seks.

Albo ja nie moge trafić na żaden fajny blog, albo ich nie ma.  Same autoreklamy lub depresje życiowe, a ja chciałabym poczytać jakby tu złapać wiatr z żagle. Skoro nie mogę od innych to sama sobie napisze:).  Po pierwsze- czes najwyższy przestać jęczeć. Trzeba się wziąść w garść , klata do przodu , odblokować mózg. Po drugie-nic co łatwe i proste nie przynosi satysfakcji. Wiele lat mi zajęło żeby być w takiej dupie jak teraz , więc musi też troche zająć czasu wydostanie się z niej. Po trzecie -naważniejsze-każdy kolejny dzień  w którym nic nie zrobię, żęby było lepiej jest jak jeden miesiąc cofania się w tył. Zawsze jest rozwiązanie i ja będę tego przykładem.

Mam dość wszystkiego. Zastanawiam się czasem jak bardzo ta osoba z którą się jest potrafi ranić. Albo jak bardzo potrafi spieprzyć życie? Nicmi nie wychodzi.Czuje, żedla mnie to już koniec. Jestem w cholernie ślepej uliczce, z której nie ma żadnego wyjścia. Nikt też nie jest w stanie mi pomóc.